Taal is mijn hobby. Ook in mijn vrije tijd: ik lees voor aan Tulaiya van 5 jaar oud. We hebben voor de zesde keer afgesproken en als ik neerstrijk op de bank zie ik ansichtkaarten liggen: 3 verschillende met bloemen erop. Daarnaast staat de tekst Met oprechte deelneming.
“Oh”, vraag ik aan haar moeder, “is er iemand overleden?” Ze kijkt me niet-begrijpend aan. “Is iemand dood?” herstel ik snel mijn moeilijke woord en ik wijs naar de kaarten. Misschien kent ze dat woord wel. Maar ze reageert helemaal niet op mijn vraag, ze kijkt me aan met blanco gezicht. Dus schakelen we naar het Engels.
“Did someone die?”
“Dit is voor de juffen om ze te bedanken voor het jaar. Tulaiya vond de bloemen mooi, ze heeft de kaarten uitgezocht.” “Dat kan ik me voorstellen”, zeg ik terwijl ik volgens mij nog nooit een kaart met bloemen erop heb verstuurd. “Alleen betekent die tekst dus iets met doodgaan en dat je meeleeft.” Ze maakt er een grapje van: “Aan het eind van het jaar zijn de juffen dood.”
In de bieb zoeken we naar de letter Y
De boeken zijn op en we besluiten naar de bieb te gaan: Tulaiya (5), haar zus (7), moeder en ik. Daar vraagt moeders mij of ik even wel opletten op de kinderen. Eigenlijk vindt de Voorleesexpress dat niet goed, maar ik begrijp dat ze andere kaarten wil kopen voor de juffen. Ik zeg ja.
Aan de wand hangt een groot magneetbord met woorden. In bakjes eronder liggen de letters. De meisjes zoeken letters om hun namen mee te spellen. Een jongen helpt ons om de Y te vinden. Ik denk: we komen nooit bij de boeken zo. En ik zet mijn alleroudste middel in: het wedstrijdje. “Wie het eerste in de boekenhoek is!” Iedereen wint van mij, gelukkig, en ze zoeken voel-, muziek- en doeboekjes uit.
Zonnebloemen voor de juf
In de boekenhoek staat een tent om in te kamperen, met boekjes en andere kinderen. Tulaiya gaat er natuurlijk in en ritst het ding voor mij dicht. Ook kun je met driehoekjes iets knutselen. Ik ga naast de moeders op de bank zitten en raak in gesprek. De Voorleesexpress kennen ze niet. Mijn kind heeft ook een taalachterstand, ze leest niet”, zegt er één. Ik kijk op de website. Daar staat: aanmelden kan via een hulpverlener.
Dan komt moeder terug. Ze zwaait met iets. Ik vraag: “Hoe heb jij je eigenlijk aangemeld?” “Via de juf.” “Ah. Moeders, het kan ook via school.” Dan nog een brandende vraag van moeder aan mij: “Zijn deze kaarten goed?” Ik zie geen tekst, wel bloemen op de kaart. “Ja.” Echte bloemen heeft ze ook gekocht. Zonnebloemen voor de juf.
Zou jij met oprechte deelneming gebruiken?
Of ken je andere ouderwetse taal? Laat me weten in de commentaren hieronder welke vreselijke of juist prachtige taal je tegenkomt bij jou in je omgeving. Taal die een beetje in onbruik raakt. Maar die toch je hart verwarmt.
- Lees hier meer over B1-schrijven.
- Of bekijk direct een training B1-schrijven (want die geef ik, aan UWV, ASR, zelfs aan het OM).
Of deze tekst, wat vind je hiervan? Gezien in de bioscoop in Utrecht
2 gedachten over “Bijna kreeg de juf bloemen met oprechte deelneming – wat zou jij zeggen?”
Als zzp’er stuur ik vaak offertes en rekeningen. Het is… lastig om daar geen oubollige taal in te gebruiken. ‘Ik zie je betaling tegemoet’, ‘hierbij bied ik je het volgende aan’, en ‘bij vragen of opmerkingen ben ik te bereiken op…’. Tegenwoordig probeer ik het wat vlotter te maken. Past beter bij me.
Ja dat begrijp ik, Vincent. Volgens mij zeg ik op mijn factuur iets als: ‘ik ben blij als je daar het factuurnummer op zet.’ Dat was ook eerst iets anders: een hele lange zin met iets wolligs. En nu staat er ‘je’ in, een woord dat altijd de aandacht trekt en een tekst persoonlijk maakt. Daar komt bij: het hele internet staat vol met de calls-to-action, dus ja.. we mogen best iets zeggen als: ‘betaal aub op tijd. Dat scheelt een hoop gedoe.’