Een slogan, een tagline, een pay-off. Iedereen wil er een en zoekt een goede.

De mijne is Puntann voor Puntige en Pakkende tekst.

Helder en kort.

Nou kijk ik graag naar slogans. Gek trouwens dat er geen Nederlands woord voor is. Slagzin..? Nee dat klinkt als iets wat je maakt voor een wedstrijd op een pak cornflakes, waarvoor maar drie inzendingen komen. En wat je dus wint.

Just do it.

Die kent iedereen. Maar eigenlijk zegt de zin niet waar het om gaat. Ik denk dat er heel veel geld is betaald voor het neerzetten van dit product, voor de branding, zoals dat heet.

Er gaat niets boven Groningen.

Een geniale stadsslogan en een miljoen keer zo sterk als de slogan van me stadsie. Je vindt het pas echt in Utrecht. Aaargh. De klemtonen kloppen niet en ik zoek nog steeds een waardige vervanger.

Iedere dag een snipperdag – voor een bedrijf dat papierversnipperaars verkoopt.

Mijn collega-tekstschrijver Marijke zag deze ooit ergens staan en het is haar favoriet. Spelen met verwachtingen, zoiets, en gevoel. We weten het volgens mij allemaal, als iets een goede slogan is.

Gisteren waren we bij mijn tante in Amsterdam. Er was altijd rivaliteit met mijn Amsterdamse neefjes en nichtjes, omdat ik opgroeide onder de rook van Rotterdam. Amsterdam tegenover Rotterdam, dus.

Het was in Barendrecht, Boerendrecht genoemd door mijn middelbare schoolvrienden. Die mij losjes vroegen hoe lang het duurt met de trekschuit naar school. Die ene keer dat ik een feestje gaf en ze met een groep kwamen, kwam er inderdaad een voorhistorisch rijtuig langs, waar ook mijn bek van openviel. Toch heeft het mij verbaasd. Mijn tante had  een spel gekocht bij een bedrijf uit Barendrecht.

En dit is de slogan.